Quén é Ela?🎄🎄

ARTISTAS DE ADVENTO 

💜💜💜

Aínda que é unha tradición moi coñecida, poucos saben de onde procede realmente a idea do calendario de advento. 

Esta xorde no século XIX, concretamente, en Alemaña. Moitas familias evanxelistas colocaban outro dos símbolos típicos deste período de tempo, a coroa de advento, con catro veas e ían acendendo unha por cada domingo que faltaba para o Nadal. 

Esta forma de contar tamén levou a cabo mediante pintadas con xiz na parede ou na porta das casas. Pintábanse un total de 24 raias, as cales se ían borrando día a día desde o 1 de decembro e até chegar á Noiteboa.

Noutras zonas católicas, permitíase aos nenos permitíaselles pór unha pajita ou unha pluma no pesebre cada día polas súas boas accións co obxectivo de que o neno Jesús puidese deitarse nel o día do seu nacemento.

Con todo, a materialización do calendario de advento deuse en 1902, cando na libraría protestante Friedrich Trümpler de Hamburgo publicou o primeiro calendario de advento impreso. Consistía nun reloxo de Nadal cos números do 13 ao 24. En 1922, estes reloxos xa contaban con 24 números e, posteriormente, foise modernizando.

Tamén hai outra lenda popular que conta como Georg Lang, tamén protestante, creou o primeiro calendario de advento de cartón con doces. Foi a súa nai a que tivo a idea de converter un cartón nunha especie de soporte onde había 24 galletas, permitindo ao neno comer unha ao día. Georg Lang, xa de adulto, creou con dúas láminas de cartón un calendario con 24 xanelas.

 Seguindo coa tradición dos cursos anteriores, este ano elaboramos o noso calendario de Advento en Feminimo. Coa colaboración do noso alumnado de 2º da ESO deseñamos un Calendario de Advento no que reunimos as figuras de 24 mulleres artistas de todos os ámbitos.  Cada día unha ARTISTA.

 

           
 

Día Internacional para a Eliminación da Violencia contra a Muller

 

Con motivo da conmemoración do 25 de novembro Día Internacional para a Eliminación da Violencia contra a Muller, ou Ies Chan do Monte, dentro do Proxecta Doas de Si, quere facer visible este día.

O 25 de novembro fun declarado pola ONU como o Día internacional para a Eliminación da Violencia contra a Muller, coincidindo co día no que os corpos das irmás Minerva, Patria e María Teresa Mirabal foron atopados nun barranco da estrada da provincia de Salcedo, na República Dominicana, fai 60 anos.

As irmás Mirabal, asasinadas polo simple feito de ser mulleres loitadoras, con voz propia, que buscaban a liberdade para o seu país e que non quixeron pór á venda a súa dignidade, a través das súas ideas e dos seus feitos convertéronse en iconas do feminismo e nun símbolo da República Dominicana.

Foron coñecidas polo alcume das Bolboretas, pois este era o nome co que Minerva identificábase nas relacións políticas.

 

 Hoxe, a súa memoria, a memoria das bolboretas, mantense na persoa de tantas e tantas mulleres, que dun cabo a outro do mundo, desafían os diferentes rostros da tiranía: a tiranía da beleza, a tiranía do silencio, a tiranía da domesticidad, a tiranía do patriarcado, a tiranía da violencia, a tiranía dos malos tratos, a tiranía da morte.

Ao falar de violencia de xénero adóitase pensar en situacións de agresións dentro dunha parella, pero non é así, iso é a parte máis visible de todo.

 

O Noso Iceberg

A forma máis usada de representar a violencia de xénero é o iceberg, que se pode dividir de dúas maneiras.

A primeira división sería entre o visible e o invisible. Na parte que se ve están os berros, insultos e ameazas, os abusos sexuais, as violacións e as agresións físicas, e o asasinato no máis alto. O outro lado é a parte máis grande, a que se atopa mergullada e apenas se ve. Aquí é onde atopamos o xerme da violencia: micromachismos, linguaxe, humor e publicidade sexista, control, desprezo, chantaxe emocional, humillación?

A segunda división diferénciase entre as formas explícitas e as formas sutís. As primeiras vémolas e notámolas, pero as segundas pasan desapercibidas, e si dámosnos/dámonos conta delas, non as categorizamos como violencia de xénero.

 

 

«Un regreso a nuestros orígenes para empezar a reparar una injusticia (pre)histórica.»

 

 

 No, las mujeres prehistóricas no se pasaban el día barriendo la cueva y cuidando de los hijos mientras esperaban que los hombres regresaran de cazar. Ellas también perseguían a grandes mamíferos, fabricaban herramientas y joyas, construían viviendas y exploraban formas de expresión simbólica. Los vestigios arqueológicos demuestran que las mujeres neandertales usaban la lanza; gracias al análisis del ADN sabemos que algunos esqueletos enterrados con sus armas pertenecían a jóvenes robustas que cazaban, y también está atestiguada su intervención artística en las paredes de las cuevas. Tampoco hay indicios de que, en las sociedades del Paleolítico, un periodo que se extiende durante cientos de milenios, se considerara a las mujeres inferiores y subordinadas a los hombres. ¿Por qué, entonces, sigue vigente la imagen que divulgaron los primeros prehistoriadores en el siglo XIX?

 

 

Novo CURSO- Novas ACTIVIDADES- Novas propostas LITERARIAS

💜O nome de Carmen Laforet vai unido inevitablemente a «Nada», súa imprescindible novela coa  que sendo moi xoven gañou a primeira edición do Premio Nadal en 1944 pero, cando se cumplen os cen años do seu nacimiento, a vida e o resto da obra de esta escritora reivindica moito máis espazo.

No Día das Escritoras queremos adicar o noso espazo a Carmen Laforet...

 A nosa recomendación bibliográfica para este mes de Outubro é "NADA

 

Poucos anos despois da guerra civil española, Andrea chega a Barcelona para estudar Letras na Universidade. Durante a súa estancia na marabillosa cidade condal hospedarase en casa dos seus familiares, pero a expectación que sente neses momentos máxicos iniciais vaise a borrar de golpe ao abrirse a porta do piso. A partir dese momento todo vaille a parecer un pesadelo. O ambiente familiar será cada vez máis insoportable e a dor da soidade da protagonista vai unido á súa figura, sombra apenas reflectida nalgún espello. Ao acabar o ano, ela cre que non se levou nada pero, canto pesa, con todo, a equipaxe vivida!

Baseado na novela homónima de Carmen Laforet e editada por Destino. Claudio Stassi, autor da adaptación a novela gráfica da cidade dos prodixios publicada por Planeta Cómic, ilustra á perfección o ambiente familiar asfixiante e a decadencia da Barcelona da posguerra.

8 de Marzo

      Traballos do alumnado de 1º da ESO do IES Chan do Monte na asignatura de Valores Éticos para conmemorar o día da Muller Traballadora 💜

 

 

8 de MARZO

     O papel da muller na sociedade foi silenciado ao longo da historia nos distintos ámbitos. Por iso o equipo de Igualdade do IES Chan do Monte quere render unha merecida homenaxe a esas mulleres e reivindicar o seu papel  celebrando, cunha pequena aportación, o 8 de Marzo.

     Así,  sumámonos cos nosos libros e os traballos do noso alumnado aos actos conmemorativos do día de hoxe. 

                                                                          Lecturas 💜💜💜

                                                           

                                                         Traballos do alumnado de Ciclos

ESTE MES PROPOÑEMOS...

Esta parodia histórica apenas repara en mulleres senlleiras, aínda que as houbo e algunhas saen aquí. Repara e aínda se recrea nas mulleres comúns, aquelas que, sen protagonizaren episodios radiantes, foron as que mantiveron isto ao longo dos séculos.

A Identidade Oculta

 A Identidade Oculta

 

Virginia Woolf na súa obra Una habitación propia afirmaba: «Me atrevería a aventurar que Anónimo, que tantas obras ha escrito sin firmar, era a menudo una mujer». Si unha das razóns polas que os autores ocultaban súa identidade era o medo a enfrentarse a prexuicios ou a non ser tomados en serio, resulta verosímil pensar que as mulleres o tiñan máis complicado en épocas pasadas que os homes.

Este mes de febreiro decidimos adicar unha das nosas actividades do Proxecta de Igualdade a revalorizar a figuras de algunhas destas escritoras célebres que tiveron que ocultar a súa identidade, ben detrás dun seudónimo, ben detrás da palabra Anónimo.  

Novedades da nosa biblioteca

   

 ¿Qué podemos perder?

 

 ¿Qué podemos perder? é a  nova proposta de lectura para o alumnado da ESO dentro do Plan de Igualdades que levamos a cabo este curso. Unha entretida novela sobre a amistade, igualdade e a tolerancia ...

Qué leo agora???

 

Unha homenaxe gráfica a esas mulleres que sempre foron personaxes secundarios doutras vidas: a muller de, a nai de, ou a avoa de.     

 

 

 

Novidades da Nosa Biblioteca